To intensywna terapia dzieci i dorosłych z autyzmem i zaburzeniami z
jego spektrum, syndromem Aspergera, PDD oraz innymi trudnościami
rozwojowymi, nauczana w Amerykańskim Centrum Terapii Autyzmu w
Sheffield, Massachusetts.
To metoda opracowana przez rodziców dla rodziców oraz
profesjonalistów. Uczy jak opracować i wdrożyć domowy, skoncentrowany na
dziecku program terapeutyczny.
Program Son-Rise zakłada, że to rodzice
są dla dziecka najlepszym źródłem informacji więc program edukacyjny
jest ukierunkowany nie tylko na dzieci, ale również na rodziców.
Rodzice uczeni są konkretnych narzędzi dotyczących edukacji i postawy
oraz technik pomocnych w tym, aby być jak najbardziej efektywnym
nauczycielem oraz terapeutą jakiegokolwiek dziecko może mieć. Umożliwia
to dziecku wyjątkowe postępy we wszystkich obszarach nauki, rozwoju,
komunikacji i zdobywaniu różnych umiejętności.
- dołączanie do rytualistycznych i powtarzających się zachowań dziecka, które daje klucz do rozwiązania tajemnicy tych zachowań i ułatwia kontakt wzrokowy, rozwój socjalny i włączenie się do zabawy z innymi;
- używanie własnej motywacji dziecka, które doskonali jego proces nabywania wiedzy i buduje fundament pod edukację oraz nabywanie innych umiejętności;
- nauka poprzez zabawę interaktywną, owocującą efektywną i sensowną socjalizacją oraz postępami w interakcji;
- okazywanie entuzjazmu, energii i ekscytacji, które zwraca uwagę dzieci oraz budzi w nich stałą chęć do nauki i kontaktu;
- optymistyczne i wolne od sądów nastawienie podnoszące w dzieciach do maksimum poziom uwagi, radości i życzeń;
- usytuowanie rodzica jako najważniejszego i trwałego fundamentu – co prowadzi do najbardziej spójnej i konsekwentnej koncentracji odnośnie terapii, inspirowania dziecka i jego edukacji;
- stworzenie bezpiecznego, wolnego od zakłóceń obszaru do zabawy i pracy, które daje optymalne środowisko dla nauki i rozwoju.
- dzieci z ograniczonymi zdolnościami mowy lub niemówiące
- dzieci z zachowaniami autostymulującymi
- dzieci z szerokim zakresem słownictwa i mówiące całymi zdaniami, ale z ograniczoną zdolnością używania mowy w sytuacjach społecznych
- agresja (krzyk, płacz, uderzanie, rzucanie przedmiotami)
- dzieci niechętne lub niezdolne do udziału w codziennej aktywności (np. mycie zębów, korzystanie z toalety, higiena osobista, przygotowywanie posiłków, ubieranie się)
Literatura polska:
Barry Neil Kaufman: „Przebudzenie naszego syna. Zwycięstwo miłości nad chorobą” ( wyd. Fundacja „Synapsis”) Warszawa 1994
Barry Neil Kaufman: „Uwierzyć w cud. Prawdziwa historia Robertita” ( wyd. Fundacja „Synapsis”) Warszawa
zaczerpnięte z http://niegrzecznedzieci.org.pl/asperger/terapia/metoda-opcji/
Porównanie MO i T B: https://www.youtube.com/watch?v=Y64iUrTGjJk
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz