„Jednym z największych problemów diagnostycznych jest to, że często nie przeprowadza się dalszej diagnozy mutyzmu wybiórczego, gdyż zakłada się, że zaburzenia wynikające ze spektrum (autyzmu) wyjaśniają wszystkie objawy występujące u pacjenta”.
To zdanie z broszury SMIRA opisującej stanowisko tej organizacji w sprawie współwystępowania obydwu zaburzeń poparte stosowną rekomendacją profesora Michaela Ruttera z Instytutu Psychiatrii Kings College, London oddaje w pełni rzeczywistość przed jaką stają pacjenci i ich rodzice.
Często bowiem zdarza się, że diagnozowanie MW u dzieci z zaburzeniami ze spektrum autyzmu budzi wątpliwości diagnostyczne, w wyniku czego dzieci te nie otrzymują właściwego wsparcia. Wątpliwości te wynikają z wykluczenia, które znajduje się w klasyfikacji ICD-10, a które wg wielu psychiatrów nie jest zasadne.
ZMIANY W NOZOLOGII PSYCHIATRYCZNEJ: Klasyfikacja DSM-V (obowiązująca od dwóch lat m.in. w USA i Wielkiej Brytanii) dopuszcza współwystępowanie obydwu zaburzeń. Wg nieoficjalnych informacji również w przygotowywanej wersji klasyfikacji ICD-11, która ma wejść w życie w przyszłym roku zniknie wykluczenie, a zatem już bez żadnych formalnych przeszkód będzie można postawić diagnozę MW u dziecka z zaburzeniami ze spektrum autyzmu.
Poniżej stanowisko SMIRA w tej sprawie.
Wskazówki dotyczące diagnozy mutyzmu wybiórczego.
Jedynym z często zadawanych pytań w procesie diagnozy jest to, czy mutyzm wybiórczy można zdiagnozować w momencie współwystępowania innego zaburzenia, np. zaburzeń ze spektrum autyzmu (ASD).
W ramach działalności SMIRA wielokrotnie spotkać można diagnozy mutyzmu wybiórczego współwytępującego z innymi zaburzeniami, szczególnie tymi ze spektrum autyzmu. Bardzo często, przed pogłębieniem diagnostyki pod kątem ASD pacjent początkowo otrzymuje diagnozę mutyzmu wybiórczego. Zdarza się również, że mutyzm wybiórczy jest diagnozowany po potwierdzeniu występowania ASD.
Jedynym z największych problemów diagnostycznych jest to, że często nie przeprowadza się dalszej diagnozy mutyzmu wybiórczego, gdyż zakłada się, że zaburzenia wynikające ze spektrum wyjaśniają wszystkie objawy występujące u pacjenta.
Stanowisko SMIRA w sprawie diagnozy mutyzmu wybiórczego:
a) jeżeli istnieje podejrzenie, że pacjent może spełniać kryteria mutyzmu wybiórczego specjaliści powinni przeprowadzać diagnozę również pod kątem tego zaburzenia
Aktualne i rekomendowane kryteria diagnostyczne znajdują się klasyfikacji DSM 5: gdzie mutyzm wybiórczy zaliczany jest do grupy zaburzeń lękowych.
b) diagności powinni niezależnie przeprowadzać diagnozę mutyzmu wybiórczego, nawet jeżeli pacjent ma już zdiagnozowane inne zaburzenie.
Wg SMIRA wyłączenie MW z diagnozy zaburzeń już występujących działa na "niekorzyść" zarówno diagnozującego, jak i pacjenta. Oczywistym jest, że osoba z tego typu zaburzeniem również cierpieć mutyzm wybiórczy.
(więcej informacji znaleźć można w "Tackling selective mum" (Smith and Sluckin, 2015)
Alice Sluckin i Benita Rae Smith
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz